به نقل از «ایران اکونومیست»

ماموریت ناسا ۲ میلیون خرده سنگ در فضا پخش کرد

تاریخ انتشار: ۲۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۳۳۴۶۹

داده های جدید از ماموریت DART ناسا جهت برخورد یک فضاپیما با سیارکی برای تغییر مسیر آن حاکی از آن است که حداقل یک میلیون کیلوگرم خرده سنگ در نتیجه این رویداد ایجاد شده است.

به نقل از اسپیس، پس از برخورد یک فضاپیمای متعلق به ناسا با سیارکی در اوایل سال جاری دنباله ای عظیم از خرده سیارک ها به وجود آمده که اطلاعات زیادی از سنگ های فضایی و چگونگی مدیریت هرگونه صخره ای که تهدیدی برای زمین به حساب می آید، فراهم می کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

طی ماموریت DART ناسا که در اواخر سپتامبر ۲۰۲۲ انجام شد، یک فضاپیما به یک سیارک دوتایی به نام Didmorphos برخورد کرد تا آمادگی محققان را برای تغییر مدار سیارک و جلوگیری از برخورد آن با زمین بسنجد.

طی چند هفته پس از برخورد، تیم پروژه DART اعلام کردند این رویداد مدار Didmorphos دور سیارک بزرگتر Didymos را ۳۲ دقیقه کاهش داد. اکنون محققان یافته های جدیدی درباره این برخورد را منتشر کرده اند.

تام استادلر یکی از محققان ماموریتDART دراین باره می گوید: ماموریت یک موفقیت عظیم بود. من نتایج را دیده ام که بسیار جالب هستند.

بخش زیادی از نتایج جدید روی دنباله شهاب سنگ واری متمرکز هستند که در حقیقت خرده سنگ های فضایی هستند که در نتیجه برخورد سیارک و فضاپیما به وجود آمده است. محققان دقیقا نمی دانستند ماموریت DART چه میزان خرده سنگ به وجود می آورد.

در این زمینه یک کیوب ست ایتالیایی به کمک آنها آمد. ماهواره LICIACube مجهز به ۲ دوربین بود و ۱۵ روز قبل از برخورد فضاپیما و سیارک به فضا پرتاب شد. در نتیجه کیوب ست توانست ۳ دقیقه قبل از برخورد از کنار Didmorphos گذر کند. عکس‌های این ابزار کوچک یک آشفتگی کیهانی را نشان می‌دهد، همراه با ابرهایی از مواد که از روی سنگ فضایی منفجر می شود.

محققان همچنان مشغول بررسی داده های ماهواره مذکور هستند اما عکس هایی که ۲ دوربین آن ثبت کرده نشان می دهند صخره های خرده بزرگتر چه ظاهری دارند، با چه سرعتی حرکت می کنند و غیره.

همچنین به گفته محققان تخمین زده می شود حداقل یک میلیون کیلوگرم و حداکثر ۱۰ میلیون کیلوگرم خرده سنگ فضایی در نتیجه برخورد به وجود آمده است. با توجه به آنکه حجم کل Dimorphos حدود ۵ میلیارد کیلوگرم است، این صخره فقط ۰.۲ درصد از مواد خود را از دست داده است.

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: خرده سنگ

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۳۳۴۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ناسا برای طوفان‌های شدید خورشیدی در مریخ آماده می‌شود

دو فضاپیمای ناسا توجه ویژه‌ای به افزایش سطوح تشعشعی که مریخ در طول نزدیک شدن به بیشینه خورشیدی امسال تجربه می‌کنند، خواهند داشت تا فضانوردان را برای ماموریت‌های آینده به سیاره سرخ آماده کنند.

به گزارش ایسنا، هر ۱۱ سال یا بیشتر، خورشید به دلیل وجود میدان‌های مغناطیسی قوی و دائما در حال تغییر، اوج فعالیت به نام بیشینه خورشیدی را تجربه می‌کند. در این دوره از چرخه خورشیدی، فرکانس و شدت لکه‌های خورشیدی روی سطح خورشید افزایش می‌یابد و شعله‌های خورشیدی و پرتاب‌های جرمی تاجی ایجاد می‌کند که جریان‌های قدرتمندی از تابش خورشیدی را به اعماق فضا می‌فرستد.

به نقل از اسپیس، در حالی که میدان مغناطیسی زمین تا حد زیادی از سیاره ما در برابر تأثیرات چنین طوفان‌های خورشیدی محافظت می‌کند، مریخ از این محافظ‌ها برخوردار نیست، زیرا سیاره سرخ مدت‌ها پیش میدان مغناطیسی جهانی خود را از دست داده است. در نتیجه، مریخ همراه با هر فضاپیمای ساکن در آن در برابر فعالیت شدید خورشیدی آسیب‌پذیرتر است.

بر اساس بیانیه آژانس فضایی ناسا، به همین دلیل است که مدارگرد ماون(MAVEN) و مریخ‌نورد کنجکاوی ناسا برای مطالعه ذرات خورشیدی و تشعشعاتی که هم از بالای سیاره و هم از سطح آن به سمت مریخ می‌آیند، متحد می‌شوند.

شانون کوری(Shannon Curry)، محقق اصلی ماون، در بیانیه‌ای گفت: برای انسان‌ها و دارایی‌های روی سطح مریخ، ما دستاویز محکمی در مورد تاثیر تشعشعات در طول فعالیت خورشیدی نداریم. من واقعا دوست دارم امسال را در مریخ ببینم. رویداد بزرگی که می‌توانیم قبل از رفتن فضانوردان به مریخ برای درک بهتر تابش خورشیدی آن را مطالعه کنیم.

هر دو فضاپیما با هم کمیت ذرات خورشیدی که به مریخ می‌رسند و میزان انرژی آنها را مطالعه می‌کنند. ابزار سنجش تشعشع کنجکاوی یا RAD، چگونگی تأثیر اتمسفر نازک سیاره را بر شدت ذراتی که به سطح مریخ می‌رسند، و همچنین چگونگی شکستن مولکول‌های مبتنی بر کربن بر روی سطح توسط تشعشع را اندازه‌گیری می‌کند، که از این طریق محققان می‌توانند میزان حفاظت را استنباط کنند. فضانوردان در حال کاوش مریخ ممکن است به آن نیاز داشته باشند.

دان هاسلر (Don Hassler)، محقق اصلی RAD می‌گوید: شما می‌توانید یک میلیون ذره با انرژی کم یا ۱۰ ذره با انرژی بسیار بالا داشته باشید. در حالی که ابزارهای ماون به ذرات کم انرژی حساس‌تر هستند، RAD تنها ابزاری است که قادر به دیدن ذرات پرانرژی است که از طریق جو به سطح، جایی که فضانوردان هستند، می‌رسد.

ماون و کنجکاوی پشت سر هم کار می‌کنند، به طوری که وقتی مدارگرد یک شعله خورشیدی را تشخیص داد، به تیم مریخ‌نورد هشدار داده می‌شود که به دنبال تغییرات در داده‌های RAD باشند. بنابراین، مأموریت ماون همچنین یک سیستم هشدار اولیه را برای سایر تیم‌های فضاپیمای مریخ در زمانی که سطح تشعشعات افزایش می‌یابد فراهم می‌کند تا در صورت نیاز ابزارهای آسیب‌پذیر را خاموش کنند.

بیشینه خورشیدی امسال مصادف با شروع غبارآلودترین فصل در مریخ است که با گرم شدن اتمسفر سیاره در حضیض که نقطه‌ای در مدار مریخ است که در آن نزدیک به خورشید قرار می‌گیرد، ایجاد می‌شود. اگر یک طوفان گرد و غبار جهانی همزمان با طوفان خورشیدی اتفاق بیفتد، می‌تواند درکی در مورد چگونگی تبدیل شدن مریخ به صحرای یخ‌زده امروزی که در آن وجود دارد، ارائه دهد.

مقامات ناسا در این بیانیه می‌گویند: در حالی که آب کمی در مریخ باقی مانده است، بیشتر یخ در زیر سطح و در قطب‌ها و برخی هنوز به صورت بخار در جو در گردش هستند.

آنها افزودند: دانشمندان نمی‌دانند که آیا طوفان‌های گرد و غبار جهانی به بیرون راندن این بخار آب کمک می‌کنند و آن را در بالای سیاره بالا می‌برند و در آن جا جو در طی طوفان‌های خورشیدی از بین می‌رود یا خیر. یک نظریه این است که این فرآیند، که چندین بار در طول چندین سال تکرار شده، ممکن است توضیح دهد که چگونه مریخ با دریاچه‌ها و رودخانه‌ها به سیاره‌ای تقریبا بی‌آب تبدیل شده است.

انتهای پیام